باکمی دقت برچگونگی رشد وآنگاه مبدل شدن یک دانه به چندان خواهیم یافت که خالق دانش وتوان چنین حرکتی را اندرون دانه ی نباتات به ودیعه نهاده است وچون دانه در شرایط رشد قرار گیرد دانه مسیر خود به خود رساندن را به سهولت طی مینماید، این امر ذات وجودی دانه هاست و اما خالق برای آدم هیچگونه ذاتی را نهادینه ننموده وتنها آدم را به امور دانا و آنگاه صاحب اختیار نمود،این بدانید دانه به ذات محدود است و آدم به دانش الهی بی کران ونا محدود میباشد،هر گونه از نباتات به ذاتی خاص خود محدود شده و این ذات خاصیت آن نبات را رقم خواهد زد،آدم به خواص بی نهایت داناست و بر خوردار از آن توان بی مانند که قادر باشد هر نوع خصلتی رادر وجودیت خود بپردازند،محتوای دانه در نهایت دانه را به دانه میرساند و اما محتوای آدم ،آدم را به خصلت خواهد رساند.