انسان بعنوان تنها پرسشگردر این عالم هستی مخلوقی است جوینده،کنجکاو،که بصورت فطری و ذاتی چگونگی های خود وسایر مخلوقات الهی را کنکاش می کند،در این رهگذر سئوال میکند وآنگاه بدنبال دریافت جواب،تلاش و کوشش مینماید ،تجربه می کند و خود را مرتبا مورد آزمون وخطا قرار می دهد تا آنگاه بتواند به راه و روشی شایسته دست پیدا کند، آنچه با شما هم نوعان گران قدر به اشتراک می گذاریم به منظور برخوردار شدن از آگاهی های شماست که چگونه سئوال می کنید و چگونه جوابی برای شما قابل پذیرش است،خالق حقیقت وجود هر مخلوق را به نهاد آن مخلوق نهادینه کرده پس هر فردی حقیقت را به نهان وجودیت خود داراست وبه خوبی می تواند حق و باطل را از هم سوا نماید، هر فرد بایست بداند که چه می خواهد و چگونه می تواند خود را راضی و خشنود نگاه دارد، پاسخگوئی به سئوالات بهترین راه دست یابی به رضایتمندی است.پس شایسته است جوینده و کاوشگر باشیم.
عظمت خداوند در خلقت هستی، بدانجا رسید که نمایانگری برای به حرکت درآوردن مجموعه ی هستی بیافریند و این نماینده، باید موجودیتی باشد که توان سیر، در تمام خصوصیتهای خداوند ویا توان در بر داشتن تمامی صفت های خداوند یکتا را،در برداشته باشد و بطور کلی موجودی باشد،دارای اندیشه،قدرت تفکر.چنین شد که خداوند انسان را از آب و خاک بیافرید علت انتخاب آب و خاک برای بوجود آوردن انسان، این بود که خاک ، دارای بیشترین صفات وآب نیز، مکملی برای بروز صفتهای نهان در خاک میباشد.