قیامت است که انسان درآن زمان اندوخته های درونی خود را رومی کند یعنی اعضای ظاهری بدن تحت فرمان اعضای درونی درمی آید وعملهای انجام شده را به نمایش می دهد و مجموعه وجودی انسان،یکپارچه تبدیل به مجموعه معنا می شود وانسان دراین زمان حاصل دست رنج خود را می بیند وتنها از داشته های خود می توانداستفاده کند واین داشته ها همان صفتهائی می باشد که هر کس دردوران زندگی خود جمع آوری کرده است انسان همانند باغبانی می ماند که هرآنچه درباغ وجودی خود به کشت برده باشد درآن زمان حاصل آن را برداشت می کند وچنانچه صفتهای نیکی به کشت برده باشد میوه های نیکی برداشت کرده وآرامش خاص خود را دارد وچنانچه زشتی ها رادرخود جمع کرده باشد حاصل زشتی چیزی جززشتی وبدی نخواهد بود ومرتب در رنج وعذاب به سرخواهد برد