بگیر برخود دلت را دوست رساند اوتورابرشط دانائی/ درمکتب ظاهرچوتعلیم شی به فصلی درچنین علمی توانائی/ به آخرفصل رسی با کوشش و سعیی که ختمش راتودریابی/ به اندیشه روی درخود دل می رود آنجا به دریای توانائی/ بهشت را شط دوستی خوانده اند برما/ به حوری می رسیم آنجا که باشد روح دانائی/ روح دانائی شدش بر ما آن مادر علم ها/ مبارزگرشدی رسیدی دربرمادربه هرعلمی توانائی/ به گام اول شناسی خود درون را جستجو کردی/ زکاوش ها بیابی اندرونت را که دوستی هست توانائی/ به همراهی او باید شوی هشدارکه لازم را چه می داری/ لازم شود آنجا کلامش راتودریابی کنی حرکت به دانائی/ کلامش می دهد بازی تورا آنسان که دریابی/ به شک افتی مبارزشو رها کن دربرش زین پس توانائی/ به این حرکت سرعتی باشد ره پیش را بباید رفت/ به عقلت خوب تفکر کن که بد هیچ است درراه دانائی/ بدی ها مرکزیست بیرون برونت میرود آنسو/ درون نورخدائی بودبه نیکی ها روی معراج دانائی/ دلت گر مجمع نیکی است برون رانیز تو نیکش کن/ دو پایه اینچنین باشد هدف را تو خدا بینی به دانائی/ دلت خود میرود بالا برون همسو کن به مثبتها / مثبت اندیشی بِرد گویا انسان به آدم اوج دانائی