بداد برمن آن ساقی باقی جامی ازمِی را به همراهی/ جمعی گفتند نوش که زین پس توهم با ما دراین راهی/ زخود بی خود شدم خواستم همیشه مست مست باشم/ بگفت درگوش من آن یار،ساقی شوجمعی را به همراهی/ به اوگفتم شرابش را ندارم من ترسم آورم باقی/ مژده داد اندرونم را تاکستانی زانگورها به همراهی/ سئوال کردم جام دستم کو،بگفت آن همه خرما/ خرما چرا؟ به این مجلس جام است به همراهی/ چنین گفت مِی خوارگی هم راه ورسم و عالمی دارد/ بده اول چند دانه ای خرما چو رام گردید به همراهی/ بنوش براوهرچه می خواهی حتی سبوسبو/ به پَرآید زپروازت بَرِمعنا شود راهی/ منم رفتم درونم پاک کردم تنم را صیقلی دادم/ به همّت اندرون ساختم بستانی یافتم چنین راهی/ بنوشیدم مِی خویش را زخود بی خود شدن ما شد/ هرکه خواهد بنوشد این مِی ما را لاجرم بایدشود راهی/ آنکه می آید زین محل باید که پاک باشد همچوما/ آمدی همراه ما،بنوش مست شو تا شویم راهی/ می رویم آنجا که ساقی هست خدا،آرامشی برپا/ آسوده خاطرباش که دراین راه ما، دل هست به همراهی / به راه اُفتی دل را چو دریافتی خدا یافتی/ شناخت دل گویا خدایت هست به همراهی