زکریا ذکر یا کرد و حَی اش به یحیی شد / پیری خویش ونازائی آن زن سوالی این چنینش شد / سوالی از درون خدا یکتا بگفت او را/ که سهل است ما بخواهیم آن همانش شد / به دانائی ،توانائی درون را یافت / خدایش اندرون، به سه لال شد / سکوتی بس سنگین زبانش قفل / بخود رفتن خدا دیدن خدا دل شد / سکوت کردن به خود رفتن توانائی درآن دیدن / به دانائی درون یافتن زقدرت او خدائی شد / مریم را شکفتن رمز می گشتن به بینائی / رهی روشن به نوشیدن مرحمش اوشد / چو رمضان بود رمز آن بازشد / به پاکی ها نوایش از درون این شد / جهان را سیرنابودی کجاست منجی عالم / صداقت گفت بزودی اندرون خیزشد / پاک گشتی مشرق رو به دانائی وشنوائی / مریم رفت وحاصل را به عیسی شد / ز راست احساس رقم خوردن به چپ حرکت / زنان را رفته اند پاکی به باز گشتن همه ره شد / نمایان گشتن ره چراغش را بیاوردند / که گفت گویا صاحب نورش نمایان شد