فصل زایش زندگی بهراندامت کنی/ فعل اندامت بدانی درک افکارت کنی/ این بدان هرعضوخود آن چه خواهی دربیان/ آن بیان کن برخودت تا به فهم فکرت کنی/ آدمی را آن نشاید بی تفکر درعمل با تفکربرعمل انتها عشرت کنی/ مرکزی باشد وجود کل جواب ها شد درآن / قفل این مرکز گشودن اوج هرهمت کنی/ مغزدوم را نظرفهم پنهان می کند بهرکمال/ گرکه اول رابه هشیاری توان مثبت کنی/ چون به اول مثبتت افزون شود برکرده ها/ عین نسبت می دهد ازدومی فهم پنهانت کنی/ این اجازت داده شد تاب وتحمل برفشار/ این فشارجسم ظاهریافت معنایت کنی/ چون بیابی ذره ای ازدانش پنهان خویش/ آن توانت می شود زین سبب عزت کنی/ آن توانا بردرون یافت خالق می کند براندرون / زین سبب حرکت کنی روح خدا را بروجود حکمت کنی/ آنچه باید آن کنی روح خدائی بروجود محنت کنی/ محنت این یافته را منت خالق بخود حرمت کنی/ خلق اسرات نمود درک خالق خود کنی/ ناتوان برفهم اسرار وجود دست برآن خلقت کنی/ این تولدهای ظاهرآن چه خلقت میکنی؟/ گویا به نادانی چنین ها،این چنین خوارت کنی